Hoewel het niet de grote doorbraak was die ze wilde, was het wel een aanwijzing dat de reiziger hier was geweest. Hazel negeerde haar frustratie en bleef geconcentreerd. De kreten in de verte werden een baken van hoop en leidden haar en de beer dieper het bos in.
Samen gingen ze verder, hun gedeelde missie overbruggend de kloof tussen mens en dier. Elke aanwijzing – geknakte pruiken, verse afdrukken – wakkerde hun hoop aan. De band tussen Hazel en de beer werd sterker, elke stap gedreven door hun gezamenlijke doel.