Langzaam, voorzichtig, stapte het naar voren, gedreven door honger. Het greep de eerste wortel, kauwde gretig en pauzeerde toen om de situatie te beoordelen. Beetje bij beetje volgde het jonge hertje het spoor, zijn bewegingen voorzichtig en weloverwogen.
Allan keek met ingehouden adem toe en voelde een mengeling van opluchting en spanning toen het hertje elk stukje wortel opat. Het dier leek met elke hap brutaler te worden, de lokroep van voedsel overstemde zijn aanvankelijke voorzichtigheid.