Allan stond daar in de schuur, zijn adem stokte in de bittere kou. Het babyhertje lag ineengezakt op de grond, zijn ogen halfgesloten en zijn lichaam stil, zijn eerdere vastberadenheid nu vervangen door totale uitputting.
Allans pols versnelde; het babyhertje lag daar op de grond op het randje van instorten. Hij knielde naast het hertje, zijn handen trilden terwijl hij voorzichtig op levenstekenen controleerde. De baby ademde oppervlakkig, zijn lichaam was zwak en reageerde niet.