Hij pauzeerde en knipperde met zijn ogen tegen de sneeuw. Raymond’s hartslag begon te versnellen, een koude zweetlijn liep langs zijn ruggengraat. Zijn eerste irrationele gedachte ging uit naar beren. Hij woonde tenslotte in berenland. Zou een jong dier gedesoriënteerd zijn geraakt en in zijn tuin in elkaar zijn gezakt?
Maar nee, de vorm klopte niet. De kleur was te bleek. En bovendien, wat voor beer zou zich zo in de open lucht ophouden, midden in een storm? Maar toch… het idee om dichterbij te komen maakte zijn lichaam gespannen. Hij stond aan de grond genageld, sneeuw op zijn schouders, starend naar de vreemde gedaante.