Hij pakte zijn zaklamp weer, trok dubbele lagen aan en stapte opnieuw de storm in. De wind waaide harder deze keer, sneed over Raymond’s gezicht en rukte aan zijn jas als gulzige vingers.
Hij hield het tinnen bord dicht tegen zich aan, het ondiepe bedje pindakaas eraan vastgeplakt als een snoepje. De geur sneed al door de kou, dik en duidelijk in de ijskoude lucht. Raymond liep voorzichtig verder en volgde zijn eerdere pad over de binnenplaats.