Toen zag hij het: een flikkering van beweging onder de buik van het varken. Een kleine trilling in de sneeuw, alsof er iets onder verborgen zat. Iets levends. Het varken verschoof lichtjes en krulde zich dichter rond de vorm onder hem.
Heel even zag Raymond een vlek van vacht. Niet van het varken. Iets anders. Kleiner. Het bewaakte hem. Hij bewoog niet. Ademde niet. Wat dat wezen ook was, het varken had het warm gehouden – het beschermde het met zijn laatste krachten. Het was niet alleen aan het overleven.