“Dr. Morris,” klonk de norse maar bekende stem. “Ik ben het. Raymond,” zei hij met een schorre stem door de kou. “Ik heb iets. Een varken, het vroor buiten in de sneeuw. En nog iets. Een… ik weet niet eens wat het is. Klein en zwak, ik denk dat het in de problemen zit.”
Er viel even een stilte. “Haal ze hierheen. Nu,” zei Morris streng. “Ik maak de kamer klaar. Rij voorzichtig, Ray.” Raymond hing op en stond even stil, starend naar het varken en het kleine gebundelde wezentje aan haar zijde. Hij was tweeëntachtig.