Zijn rug was niet meer wat hij geweest was. Zelfs de helft van het gewicht van het varken optillen zou hem dagenlang kunnen uitschakelen – of erger. Maar er was geen tijd voor voorzichtigheid. Niet nu. Niet nu er levens op het spel stonden. Hij wikkelde het kleine diertje stevig in zijn sjaal en draaide zich toen om naar het varken. Hij pakte het kampeerdeken en sloeg het zo goed mogelijk om haar heen.
De wind stak hem tegemoet op het moment dat hij de deur van de schuur opende. Raymond zette zich schrap. Met één arm onder de borst van het varken, de andere erachteraan trekkend, begon hij te slepen. Zijn benen trilden. Vuur schoot langs zijn ruggengraat bij elke stap. Maar het varken bood geen weerstand. Het kreunde zwakjes, zwaar en slap, en liet hem leiden.