Hij klemde zijn kaak op elkaar, tandenknarsend tegen de pijn, en dwong zichzelf om te rollen. Het in een deken gewikkelde wezen lag een paar meter verderop, onaangeroerd. Zachtjes jammerend. Raymond kreunde, zakte door zijn knieën en kroop erheen.
Hij trok de bundel tegen zijn borst en stond op, één voet tegelijk, zijn adem stokte. Hij wankelde naar de vrachtwagen, opende de passagiersdeur en legde het schepsel voorzichtig op de stoel. Toen klom hij achter het stuur, elke spier in zijn rug schreeuwde het uit van protest.