“Ze binden zich niet zo zonder reden.” Raymond keek tussen hen in – het enorme, gehavende varken dat rustig op een verwarmd kussen lag en het halfbevroren dier dat tegen haar flank gedrukt zat. En hij wist wat hij moest doen.
Raymond zat in de hoek van de onderzoekskamer, jas uit, ruggengraat stijf, en keek naar het werk van de dierenarts. Zijn adem was eindelijk weer rustig, maar de adrenaline had hem nog niet helemaal verlaten. Het gonsde in zijn borstkas, achter zijn ribben, en weigerde tot rust te komen.