Het varken – nu schoongemaakt en opgewarmd – lag op een verwarmde mat, met halfgesloten ogen maar nog steeds alert. Ze wendde haar blik niet af van het kleinere diertje dat in haar zij verscholen zat. Zelfs niet voor een moment. De kleine hybride was gestopt met rillen.
Haar kleine borstkas ging op en neer in een regelmatig ritme, haar ogen waren gesloten, één pootje trilde in slaap. “Ze gaat het halen,” zei Dr. Morris. “Het varken ook. Ze heeft alleen rust nodig. Hydratatie. Eten. Maar dat is een band die je niet verbreekt.” Raymond knikte langzaam.