Hij bereikte de schuilplaats, opende het zware luik en haastte zich naar binnen. De lucht rook naar stof en oud hout. Rowan plaatste de voorwerpen in een metalen doos en schoof ze onder losse vloerplanken. Even later schoten felle koplampen langzaam over de omringende bomen, waardoor hij bevroor.
Rowan hurkte laag terwijl een auto buiten stationair draaide met een zoemende motor. Na een gespannen minuut reed hij verder, zijn achterlichten vervagend in de duisternis. Was het toeval of achtervolgde iemand hem? Hij kon het niet zeggen. Hoe dan ook, de spanning krulde strakker om hem heen, opgerold als een touw dat strak gespannen werd. Hij besefte dat het beter was om de sleutel en het medaillon bij zich te houden.