Rowan ging rechtop staan en hield één hand op de borst. “Je zei dat niemand wist wat hier in zat,” zei hij. Aldens glimlach werd dunner. “Ik zei dat niemand het had gevonden. Harrington stond bij me in het krijt, en dit is alles wat er over is. Tientallen jaren dienst, en ze lieten me achter met niets anders dan geruchten.”
“Jij denkt dat hier een schat ligt,” zei Rowan langzaam. Aldens ogen flitsten. “Goud, obligaties, iets,” snauwde hij. “Geloof je echt dat iemand al deze veiligheid voor niets heeft gecreëerd?” Hij stapte dichterbij, stem laag. “We kunnen het verdelen. Je hebt me nooit gezien. Of je loopt weg met niets.”