“Laat los!” Schreeuwde Alden, terwijl hij de bundel naar zich toe trok. Ze worstelden, papier kreukelde tussen hen in. Rowans gewicht sloeg tegen een plank. Het verroeste metaal kreunde en kantelde, waardoor grootboeken naar beneden stortten. Een zwaar volume raakte Alden’s been. Hij schreeuwde het uit en zakte in elkaar, de koevoet uit zijn greep kletterend.
Stof dwarrelde op toen de planken neervielen. Alden lag vastgepind aan zijn enkel, vloekend, met zijn vingers klauwend naar de verspreide pagina’s. Rowan, trillend, pakte de map met zijn vaders handschrift en het medaillon en stopte ze in zijn jas. “Je kunt me hier niet achterlaten!” Schreeuwde Alden. “Je hebt geen idee wat je doet.”