In de doos lagen met benzine doordrenkte lappen, onvolledige verzekeringspapieren en verkoolde kindertekeningen – bewijs van opzet en doofpot. Daaronder vond Manny een kapot halsbandlabel met de naam van Max’s hond erin gegraveerd. Zijn adem stokte. Vale had geprobeerd alles te wissen wat hem zou kunnen beschuldigen.
Een harde stem verbrak de stilte. Vale stond aan de rand van het erf, de schop stevig in zijn hand, zijn gelaatstrekken verwrongen van woede. “Je hebt het recht niet om hier te zijn,” schreeuwde hij en stapte naar voren. Zijn aanwezigheid straalde rauwe wanhoop uit. Manny realiseerde zich dat Vale was gekomen om het kistje terug te halen, of de getuige die het had gevonden uit te schakelen.