Toen de laatste passagiers naar buiten stroomden, was Sandra alleen in het vliegtuig, de stilte omsloot haar in gedachten. Ze speelde de gebeurtenissen van die dag na in haar hoofd, ontleedde haar acties en dacht na over de lessen die ze had geleerd. Het was een vernederende ervaring die haar herinnerde aan het belang van empathie, onderscheidingsvermogen en nederigheid in haar rol als stewardess.
Te midden van de eenzaamheid van de lege cabine deed Sandra een stille gelofte aan zichzelf – om altijd op haar instincten te vertrouwen, maar deze te temperen met compassie en begrip. Ze wist dat fouten onvermijdelijk waren, maar het ging erom hoe ze erop zou reageren.