“We gaan vandaag die muur uitkammen,” zei ze, terwijl ze haar haar in een slordige knoop legde. Daniel pakte zijn meetlint, spijkermeter en zaklamp. “Ja. We moeten wel.” Hij liep naar de verdachte hoek toen Megan plotseling midden in haar stap bevroor, haar ogen vernauwend naar het raam ernaast. “Dan… kijk hier eens naar,” zei ze.
Hij volgde haar blik naar de ruimte tussen de rechterkant van het raamkozijn en de hoekmuur. Het was geen normale opening. Het was enorm, bijna anderhalve meter dode ruimte die nergens overeenkwam met de indeling van de kamer.