Joshua kreeg die dag geen enkele dollar. De beker bleef leeg en elke blik die over hem heen ging, landde ergens anders. Toen de lucht donkerder werd, stond hij langzaam op en liep naar het steegje achter de oude boekwinkel – een rustig, verscholen hoekje waar hij kon proberen te slapen.
Het was niet comfortabel, maar er was tenminste minder lawaai en minder onderbrekingen. Dat was het beste wat hij nu kon vinden – ergens waar het stil genoeg was om zijn ogen te sluiten. Toen hij het steegje indraaide, hoorde hij twee mensen buiten de boekwinkel staan, rokend en terloops kletsend.