Joshua hurkte achter het café en zeefde met gevoelloze vingers door vuilniszakken. De geur kwam hard aan – oud vlees, bedorven saus – maar hij deinsde niet terug. Hij wist waar hij naar moest zoeken. Lucky zat dichtbij, kwispelde met zijn staart en hield elke beweging als een havik in de gaten. Zijn hoop deed Joshua sneller bewegen.
Joshua had nooit gedacht dat hij hier zou belanden. Hij had een gezin, een huis en een baan waarvan hij hield. Toen nam een auto-ongeluk, dat zijn leven veranderde, alles weg. Hij verloor zijn vrouw, zijn gevoel van veiligheid en uiteindelijk zijn vermogen om een dak boven zijn hoofd te houden. De wereld was doorgegaan terwijl hij stilstond, verlamd door verdriet. Nu, jaren later, waren alleen hij en Lucky nog over.