Toen hij zich omdraaide om te vertrekken, riep een vrouw die bij de kerkdeur stond te vegen: “Heb je gevonden wat je zocht?” Joshua aarzelde en zei toen: “Ja, ik heb een sollicitatiegesprek.” Ze glimlachte, niet verbaasd. “Oh, succes daarmee!” Hij knikte en bedankte haar twee keer voordat hij wegliep.
Hij vond een plekje bij een bankje van de bushalte en kleedde zich snel om, waarbij hij zijn oude kleren in zijn tas vouwde. Hij poetste zijn schoenen weer met servetten en veegde stof van zijn mouwen. Hij was niet gepoetst, maar hij zag eruit alsof iemand het probeerde – en soms was dat genoeg om het gesprek te veranderen.