Joshua antwoordde eerst niet. Hij keek alleen maar naar haar – keek echt. En zag iets wat hij in jaren niet had gezien. Geen angst. Geen medelijden. Respect. Voor het eerst in lange tijd keek iemand naar hem alsof hij ertoe deed. Alsof hij meer was dan wat hij leek te zijn.
Blauwe en rode lichten beschilderden de steeg in golven. Binnen een paar minuten arriveerden er twee agenten. De ene controleerde de vrouw, de andere wendde zich tot Joshua. “Heb jij hem tegengehouden?” Joshua knikte, zich plotseling bewust van hoe koud hij het had. De agent vroeg om een verklaring en die gaf hij – duidelijk, eenvoudig, niets extra’s.