Toen de agent vroeg waar ze hem konden vinden, aarzelde Joshua. “Overdag ben ik meestal bij de oude boekwinkel,” zei hij. “Vlakbij Hayes. Ik zit bij het zijraam.” De vrouw, nog steeds geschokt maar nu stabiel, stapte dichterbij. “Als ik je zelf zou willen vinden… gewoon om je te bedanken?” Hij knikte. “Zelfde plek.”
Ze gaf een kleine glimlach, haar ogen bleven hangen. “Dat zal ik doen,” zei ze zacht, voordat ze zich door de agenten terug naar de auto liet leiden. Joshua keek toe hoe de achterlichten om de hoek verdwenen. Lucky streek tegen zijn knie en Joshua gaf een klein knikje. “Kom op, maatje. Terug naar onze plek.”