Binnen herschikte zijn tante fotolijstjes en schoof Marco’s certificaten opzij om een vervaagd portret van haar trouwdag te tonen. “Het huis ziet er al warmer uit,” zei ze. Zijn oom knikte instemmend en dronk thee van Marco’s beste porselein. Vanaf het gazon keek Marco door het glas. De eigenaar was buitengesloten terwijl de gasten eigendom uitoefenden.
Toen Marco opnieuw probeerde te kloppen, opende zijn tante beleefd het raam. “Het is laat, schat. We bespreken het morgen als we uitgerust zijn. Zet jezelf niet voor schut voor de camera.” Hij sputterde tegen, maar ze blies hem een kus toe en trok de gordijnen stevig dicht. Hij staarde naar de getrokken stof, zich realiserend dat stof nu diende als grens, dun maar onmogelijk om over te steken.