“Dit is struikroverij!” Spuwde Karen, terwijl ze naar Greg zwaaide om naar haar toe te komen. Greg naderde, armen gekruist, op zoek grondig niet onder de indruk. “Is er iets?” vroeg hij, met een ijskoude toon. Karen duwde de rekening naar hem toe. “Deze kosten zijn absurd! Je kunt niet zomaar kosten toevoegen omdat je daar zin in hebt!”
Gregs blik bleef strak. “Eigenlijk, mevrouw, kunnen we kosten in rekening brengen voor verstoring, gebroken glaswerk en aanpassingen. Je kon niet verwachten dat je dit restaurant gratis zou verstoren.” Zijn toon werd scherper. “Voel je vrij om je te installeren, of als je dat liever doet, ben je welkom om op de snelweg te wachten.”