De tests voelden vreemd genoeg vertrouwd aan, zoals de voorbereidingen voor de wedstrijd, maar dan rustiger. Geen mensenmassa’s, geen finishlijn. Alleen steriele kamers en stille instructies. Maya vertelde Aiden niet dat ze het deed. Nog niet. Ze wist niet eens zeker waarom. Misschien wilde ze het eerst zeker weten. Of misschien was een deel van haar bang dat hij nee zou zeggen.
Een week later belde de coördinator haar terug. “Jullie passen bij elkaar,” zei ze. “Niet alleen compatibel, een uitstekende match. Als u verder wilt gaan, zullen we de volgende stappen met u doorlopen.” Maya staarde uit haar raam naar de lege atletiekbaan. Ze ademde langzaam uit.