Haar lichaam was altijd een machine geweest. Ze had nooit gedacht dat het het reserveonderdeel van iemand anders zou worden. Ze vertelde het hem tijdens het avondeten, halverwege een rustige avond in haar appartement. Hij lag opgekruld op de bank, met een deken om zijn schouders, thee te drinken.
“Ik ben getest,” zei ze. “Op compatibiliteit.” Hij keek langzaam op. Ze wachtte niet. “Ik ben een match, Aiden. Een goede.” Zijn mond viel open alsof hij wilde spreken, maar er kwamen geen woorden. Ze keek toe hoe zijn ogen haar gezicht afspeurden, op zoek naar een addertje onder het gras. “Je… bent getest? Zonder het me te vertellen?”