Hij wendde zijn blik af. “Het is gewoon… Ik werk hier. Ik wil niet dat het personeel erachter komt. Het kan raar lopen als ze weten dat ik een nier aanneem van iemand met wie ik uitga. Er zijn wat beleidszaken en ik wil echt geen roddels.” Ze vond het een beetje vreemd, maar niet onmogelijk. Ze knikte langzaam. “Oké. Als dat het makkelijker maakt.”
De operatie stond binnen enkele weken gepland. De afspraken stapelden zich op – consultaties, beeldvorming, laatste testen. Maya trainde minder, at anders, vertelde het bijna niemand. Haar coach merkte het, maar drong niet aan. Ze vertelde zichzelf dat dit tijdelijk was. Een pauze in een lange weg. Later zou ze weer snelheid kunnen maken. Dat moest ze geloven.