Hij hurkte en greep een van de schakels vast. Het koude metaal beet in zijn handpalmen. Hij zette zich schrap en trok met al zijn kracht: een keer, twee keer, steeds harder. Niets. De ketting verschoof geen centimeter. Het was alsof de oceaan zelf hem vasthield. Ademloos liet hij los en staarde er zwijgend naar. Waar het ook aan vast zat, het was veel zwaarder dan hij ooit had gedacht.
Elias richtte zich op en tuurde naar de horizon. Wat kon er aan de andere kant liggen? Een wrak, misschien. Een vrachtruim vol munten of artefacten, tientallen jaren geleden opgeslokt. De gedachte was dwaas, maar het maakte iets in hem los.