Rosa was in de badkamer, ze veegde de wasbak schoon. Ze pauzeerde, reikte in haar zak en legde discreet iets kleins achter de kraan. Meer hoefde Clara niet te zien. Ze wist wat het was – gewoon weer een voorwerp genoeg om een gevecht te beginnen. Haar vingers krulden zich tot vuisten.
“Ze liet me denken dat ik gek werd,” zei Clara met haar stem nauwelijks boven een fluistering uit. “Dat je vreemdging. Dat ik mezelf niet kon vertrouwen.” Marc’s gezichtsuitdrukking werd donkerder. “We gaan hiermee naar de politie. Nu meteen.” Clara knikte, haar borst gespannen. “Het is niet te zeggen in hoeverre ze dit eerder heeft gedaan.”