Cassandra’s geest was in beroering. Hoe kon ze zo blind zijn voor de ware aard van haar geliefde huisdier? Wekenlang was ze zich niet bewust geweest van Reggie’s ware bedoelingen, terwijl ze rustig sliep met hem om haar heen gekruld. De gedachte daaraan bezorgde haar koude rillingen.
Ze voelde zich dom dat ze de signalen niet had herkend. De manier waarop Reggie zich om haar heen had gerold, de manier waarop hij naar haar had gekeken met zijn doordringende blik. Ze had deze acties geïnterpreteerd als genegenheid en loyaliteit, maar helaas was de realiteit verre van geruststellend. Het geruststellende idee dat haar slang ’s nachts over haar waakte, leek nu angstaanjagend. Wat heeft ze gedaan?