Terug in de schuur legde George de puppies voorzichtig neer in een zacht bed van hooi dat hij had klaargemaakt in een lege stal. De moederhond snuffelde rond, cirkelde rond de ruimte voordat ze naast haar pups ging liggen, haar ogen weerspiegelden dankbaarheid en opluchting.
George knielde naast de kleine familie en liet zijn hand langs de rug van de moeder glijden. “Hier zijn jullie veilig,” fluisterde hij, terwijl hij een diep gevoel van tevredenheid voelde dat hij in maanden niet had gevoeld. De schuur, ooit zo stil en leeg, zoemde nu van leven. De puppies lagen dicht tegen hun moeder aan, hun kleine lichaampjes warm en vredig.