Drie jaar eerder had hij Clara ontmoet in een krappe boekwinkel, hun handen botsten over hetzelfde boek. Ze hadden gelachen op de ongemakkelijke, verbaasde manier waarop vreemden dat doen en waren toen op de een of andere manier blijven praten in het gangpad totdat de lichten in de winkel dimden ten teken van sluitingstijd.
Wat begon als een gezamenlijke aanbeveling veranderde in koffie, toen een etentje en weekends die ze samen doorbrachten. Ze kwamen in een ritme dat moeiteloos aanvoelde: gezamenlijke maaltijden, privégrapjes, avonden lezen aan weerszijden van de bank, opmerkingen uitwisselen zonder op te hoeven kijken.