Jenny voelde een golf van ongeloof en schaamte over zich heen komen. Ze wilde schreeuwen, uitleggen dat het allemaal een misverstand was, maar de situatie was overweldigend. Ze stond daar en voelde het gewicht van de vele ogen op haar gericht, die haar beoordeelden zonder de waarheid te kennen. Haar hoofd was nog steeds in de war van de angstaanjagende autorit en de onterechte beschuldigingen.
De agent die haar had binnengebracht genoot van het moment en vertelde het verhaal met extra drama. “Ik zag haar slingeren op de weg, dus ik zette haar aan de kant. Toen vond ik dit in haar kofferbak,” zei hij terwijl hij de tas een beetje optilde. “Het lijkt op de spullen die als gestolen uit het museum zijn opgegeven, nietwaar?”