Op dat moment herinnerde Jenny zich haar geheime wapen – de opname. “Ik heb een video,” zei ze abrupt, met een sprankje hoop in haar stem. “Het laat alles zien wat er gebeurd is.” De agenten wisselden een sceptische blik uit, maar de hoogste officier, een rijzige man met een grijzende snor, knikte. “Oké, laat maar zien,” zei hij nors, zijn nieuwsgierigheid gewekt.
Jenny, met trillende handen van de spanning, overhandigde voorzichtig haar telefoon aan de agenten. Terwijl de video werd afgespeeld, viel er een diepe stilte in de kamer, alleen onderbroken door het geluid van de telefoon. De beelden toonden het agressieve gedrag van de agent, zijn schaamteloze minachting voor haar verklaringen en Jenny’s consequente beweringen dat ze onschuldig was. De waarheid was voor iedereen duidelijk.