Maar Jenny liet het daar niet bij. Om haar bewering kracht bij te zetten, logde ze in op haar e-mail op de telefoon en liet de agenten een reeks recente berichten zien. Er waren e-mails van haar leerlingen, met geschiedenis werkstukken en huiswerkopdrachten, allemaal aan haar gericht als hun leraar. Het digitale communicatiespoor gaf een duidelijk beeld van haar dagelijks leven als lerares, wat haar verhaal over het gebruik van de artefacten als leermiddel verder bevestigde.
De combinatie van de video en de e-mails was overtuigend. De officieren, nu zichtbaar geschokt door de onthulling, wisselden blikken van ontzetting en spijt uit. De oudste officier, met een blik die minder streng was dan voorheen, wendde zich op verontschuldigende toon tot Jenny. “Ms. Jenny, het… spijt ons,” stamelde hij. “Het is nu duidelijk dat er een grote fout is gemaakt.”