Jason knikte en voelde een zware last van zijn schouders vallen. Hij wist dat hij een risico had genomen, maar het was een risico dat misschien wel tot de waarheid zou leiden. Toen hij het politiebureau verliet, leek de wereld buiten anders. Misschien zou hij nu eindelijk antwoorden vinden. Wat hij niet wist, was dat deze antwoorden sneller zouden komen dan hij had verwacht…
De volgende ochtend zat Jason aan de ontbijttafel te genieten van het gezelschap van zijn tante Christel. Zij en zijn oom hadden vrijwillig de verantwoordelijkheid op zich genomen om voor hem op het huis te passen, zodat hij de eenzaamheid van een leeg huis en het ongemak van ergens slapen dat niet helemaal als thuis voelde, bespaard bleef. Tenslotte, had ze Susan verzekerd, had hij al meer dan genoeg meegemaakt.