Eindelijk veranderde de uitdrukking van de man. Zijn kaak verstrakte. “Je hebt gelijk,” mompelde hij. “Dat is geen afval.” Hij liet de verrekijker zakken, zijn stem verhardde. “Controle, dit is Station Veertien,” blafte hij in zijn radio. “Noodgeval op spoor twee. Stop de trein naar het noorden onmiddellijk. Herhaal, onmiddellijk stoppen.”
Een sissend statisch geluid vulde de lucht, gevolgd door het lage, stijgende geluid van een claxon die door de velden galmde. Ethans maag draaide om. De rails onder zijn voeten trilde zwakjes, dan weer sterker. De kalmte van de stationschef brak. Hij draaide zich om naar een van de bedienden bij het seinhuis. “Seinwachter! Zwaai ze naar beneden, nu!”