De jongeman sprong over het perron, greep de zware hendel en trok er met al zijn kracht aan. Het mechanisme kreunde van protest voordat de seinlichten van groen in fel rood veranderden. Ethan keek over het spoor.
De horizon glinsterde, het licht boog zich in vreemde, gewelddadige golven. Toen zag hij het. Een zilveren waas kwam de bocht om, het zonlicht scheen op zijn metalen gezicht. De trein. Zijn mond werd droog. Hij was nog steeds ver weg, maar hij reed snel. Het ritmische gedonder van zijn wielen dreunde door de rails en deed de grond eronder schudden.