De turbulentie nam af toen het vliegtuig op kruishoogte kwam, maar Clara’s irritatie bleef voelbaar. Ze kon haar angst en vijandigheid maar niet loslaten. Ze leunde over de armleuning en keek Liam recht aan. “Als ik hier hondsdolheid van krijg, krijg jij het,” zei ze, haar woorden koud en bijtend.
Liams gezicht bloosde van frustratie, maar hij hield zijn stem stabiel. Hij zei, terwijl hij zich iets naar voren bewoog in de richting van Clara. “Mijn hond is een hulpdier. Hij is schoon en getest op allerlei ziektes.” Hij sprak kalm, maar hij kon de irritatie die in zijn toon kroop niet verbergen. De hele rij passagiers viel stil, hun aandacht ging naar de escalerende confrontatie.