Haar ogen landden op de veranda kast. De hark. Hij had de juiste lengte en grip. Ze kon achteruit gaan staan, buiten schot blijven. Haar lichaam leunde naar voren, al klaar om op te staan, maar een plotselinge aarzeling verankerde haar weer. Een lange paal. Een ongeruste hond. Geen goede combinatie.
Voor de hond zou het eruit zien als een wapen. Een bedreiging. Hetzelfde soort voorwerp dat iemand zou kunnen gebruiken om hem weg te jagen. Maya bevroor halverwege de stap, twijfel kwam terug. Haar kaak gebald. “Ik weet niet wat ik moet doen!” mompelde ze hardop, haar frustratie en bezorgdheid stokten in haar keel.