Maya stapte dichterbij en hield het konijn voor zich als een breekbare wapenstilstand. Ze schudde zachtjes met de flaporen. De hond blafte eerst wild, rukte tegen het harnas, maar toen richtten zijn ogen zich op het speeltje. Hij stopte niet met blaffen, maar wel met spartelen. Het was kijken.
Terwijl ze haar stem laag hield, sloop Maya naar voren en maakte een hoek naar de rechterkant van de hond. Dichtbij genoeg om het harnas te bereiken met de hark, maar nog steeds net buiten aanvalsbereik. Haar adem stokte in haar borst. Ze pakte de hark in haar ene hand, het speeltje in de andere en gooide.