Als de hond been gleed vrij, Maya verloor haar voet. Haar hak zakte in de zachte grond en voordat ze zichzelf kon vangen, tuimelde ze achterover met een gedempte grom. Haar poncho kwam met een klap in de modder terecht. Ze lag daar even, buiten adem, de regen spetterde over haar gezicht.
Ze krabbelde overeind en greep met één handschoen het hek vast, haar hart bonkte. Haar knieën bonkten van de val, maar ze dwong zichzelf overeind en wierp een oplettende blik op de hond. Zou hij uithalen? Bijten? Maar hij stond daar maar, stil, zwijgend naar haar te kijken.