Voordat iemand kon reageren, sprong Milo op het bed en drukte zijn poot zachtjes tegen haar borst. Zijn grom was laag, regelmatig en bijna zoemend. De zaklamp van de verpleegster ving de glinstering van zijn halsband op, net toen de noodstroom zoemde.
De monitoren flikkerden weer en lieten een gestaag ritme zien. Maya zakte op haar knieën naast hen, haar stem nauwelijks fluisterend. “Wat hoor je?” vroeg ze. Milo bewoog niet. Zijn oor bleef tegen Lily’s hartslag gedrukt, luisterend.