Na elk bezoek verbeterde Lily’s kleur, haar ademhaling werd rustiger en haar monitorlijnen egaliseerden. Maya begon het op te schrijven: “Milo-beschermend. Verlaat deze patiënt niet.” Al snel verspreidde de vraag zich over de afdeling, gefluisterd door verpleegkundigen, ouders, zelfs artsen: Waarom was Milo aan haar gehecht, tussen zoveel andere patiënten?
In de loop van de volgende dagen werd Milo’s beschermingsdrang sterker. Hij begon zachtjes te grommen als iemand in de buurt van Lily’s borst kwam – nooit naar haar, maar naar de handen die te dicht bij haar genezende wond kwamen. Zijn lage waarschuwende gebrom was genoeg om zelfs doorgewinterde verpleegsters te laten aarzelen.