Binnen een week werd Milo’s vreemde bewustzijn onmogelijk te negeren. Hij leek eerder dan anderen te weten wanneer Lily een zware dag zou hebben. Op ochtenden dat hij rusteloos rondliep, kreeg ze ’s middags altijd koorts of viel ze flauw tijdens de therapie.
Het patroon herhaalde zich keer op keer. Hij jankte of blafte zachtjes vlak voordat Lily’s monitors flikkerden of voordat ze het uitschreeuwde van de pijn. Verpleegkundigen begonnen hem net zo goed in de gaten te houden als de gadgets die haar gezondheid aangaven.