Hij verstelde de rol touw over zijn schouder, zijn hart bonkte toen de skiff in zicht kwam. Daar lag hij, lichtjes dobberend in het water, klein maar stevig. Zijn uitweg. Zijn weg naar de waarheid. Elias keek één keer achterom, om er zeker van te zijn dat de haven veilig was, voordat hij op de stenen stapte en het touw losmaakte.
Het touw gleed met een zachte plons los en de skiff schommelde toen hij aan boord klom. De politie had misschien de dokken geblokkeerd, maar ze konden de zee niet blokkeren. Tegen de tijd dat Elias zijn boot bereikte, was de lucht donkerder geworden. Wat een kalme ochtend was geweest, was aan het verschuiven, wolken rolden aan de horizon als een langzaam leger.