Hij vroeg haar wat ze bij zich had. “Donaties voor de voorraadkamer. We doen het anoniem,” antwoordde ze bruusk. Hij wilde haar geloven, maar haar te gladde antwoord klonk ingestudeerd. Het beeld van de verdwenen tas knaagde aan hem – transacties in de schaduw zijn nooit goed te verklaren.
Een andere avond haalde Emily een speelgoedautootje onder haar bed vandaan. “Dit heb ik van mijn vriendin gekregen,” zei ze trots. Michael bekeek het, nieuw, met het label van de bouwmarkt er nog aan. Sarah verscheen snel en griste het weg. “Die is van mij. Ik heb het voor haar gekocht.” Haar stem weifelde terwijl ze het speelgoed wegstopte.