Hij zei tegen zichzelf dat hij de waarheid zou ontdekken, wat die ook was. Elk muntje in Emily’s bank, elk biljet in Sarah’s portemonnee, elke meewarige blik van de buurman wees naar één conclusie – een andere man had zijn plaats ingenomen, zo niet in Sarah’s hart, dan toch in het leven waarvan hij dacht dat het van hem alleen was.
Die avond las Michael het bericht dat op Sarah’s telefoon verscheen. Ik denk dat het bijna tijd is. Michael staarde ernaar, zijn bloed klopte. Bijna tijd waarvoor? Om Sarah mee te nemen? Om hem volledig te vervangen? Hij legde de telefoon terug, zijn vuisten trilden van woede.