Die avond zat Michael voorovergebogen aan tafel, de laatste envelop met geld voor hem uitgespreid. Op het briefje stond eenvoudigweg: Voor Sarah en Emily – altijd. De woorden brandden in hem. Hij sloeg de envelop dicht toen Sarah binnenkwam, zijn stem trilde. “Genoeg. Vertel me wie hij is.”
Sarah bevroor, haar ogen wijd opengesperd. “Mike, alsjeblieft.” Hij stond op en torende boven haar uit, zijn handen trilden van woede. “Hij is hier geweest. Hij heeft je geld gegeven. Zelfs Emily heeft het over hem. Hoe lang, Sarah? Hoe lang laat je al een andere man in dit huis?”