Sarah knielde naast hem neer, haar hand trilde op zijn arm. “Hij is er nog steeds, Mike. Hij wilde dat ik het je pas vertelde als je er klaar voor was. Hij weet dat de pijn diep zit. Maar hij is niet gestopt met proberen. Elk briefje, elke dollar, dat was hij, hopend dat je het ooit zou begrijpen.”
Emily’s stem klonk weer, zacht en ernstig. “Hij zei dat hij van je houdt, papa. Zelfs als je boos bent.” Ze klom op zijn schoot, haar kleine armpjes omsloten zijn nek. Michael omhelsde haar stevig, zijn ogen prikten, de bitterheid van oude wonden botste met de kwetsbare onschuld van haar woorden.